Wyższość człowieka nie jest tak bezdyskusyjna, jak niegdyś sądziliśmy. Fragment książki Henry’ego Mance’a „Jak kochać zwierzęta” (wydawnictwo Rebis).
W psychologii człowieka osobowością nazywa się zespół zachowań, który pozostaje względnie niezmienny w czasie i który można porównać ze średnią dla danej populacji. Kilkadziesiąt lat temu, obserwując sikory bogatki w Holandii i dzikie owce gruborogie w Kanadzie, badacze zaczęli sobie uświadamiać, że pewne osobniki wykazują podobne zespoły zachowań – są np. śmiałe albo agresywne. Samo słowo „osobowość” zdaje się odnosić wyłącznie do ludzi. W niektórych naukowcach idea zwierzęcych osobowości budzi taki instynktowny sprzeciw, że wolą absurdalne wybiegi w rodzaju „wzorców behawioralnych”. Jednak indywidualne różnice są tym, co umożliwia działanie ewolucji.