Poprosiliśmy naszych czytelników i fanów fanpaga o podzielenie się z swoją historią przejścia na wegetarianizm/weganizm. Oto kilka z nich:
“Mieszkam w Szwecji. Mam męża Szweda, z którym mam trzech już dorosłych trzech synów. Tutaj dzieci jedzą obiady w szkole. Pewnego dnia średni syn wrócił ze szkoły i powiedział, że od tego dnia jest wegetarianinem. Miał wtedy 13-14 lat. Moja odpowiedź brzmiała: no to wszyscy będziemy wegetarianami. I tego dnia wszyscy naraz zmieniliśmy dietę. Z perspektywy czasu (było to ponad 15 lat temu) żałuję tylko, że nie wprowadziłam diety wegańskiej jak najszybciej. Obecnie jestem od kilku lat weganką i w domu królują potrawy wegańskie. Jeśli ktoś chce zjeść coś z mlekiem, to jego sprawa… ale ja tego nie zrobię!
Dlaczego wcześniej nie przeszliśmy na wegetarianizm? Nie wiem. Trudno mi na to odpowiedzieć. Nikt z nas nie lubił nigdy mięsa, a mimo to je jedliśmy, choć w niedużych ilościach. Po prostu beznadziejna tradycja. Dlatego tak ważne jest uświadamianie młodego pokolenia. Wielu starszych może trudno jest przekonać, ale młodzież warto!
Marzę, by rodzice właśnie tak podchodzili to wegetarianizmu. Żeby nie traktowali tego jako dziwactwa, żeby sami rozwijali się w pozytywnym kierunku wraz ze swoimi dziećmi. Wielu nastolatków mówi, że rodzice zabraniają im być weganami. W ten sposób rodzice pokazują swój prymitywizm. Trzeba ratować ziemię dla przyszłych pokoleń. Trzeba jeść wegańsko, by być zdrowym. Trzeba okazywać empatię, by na ziemi było mniej okrucieństwa.
Zapomniałam dodać, że moje dwie siostry i ich rodziny tez dołączyły do grona wegetarian” Gosia Kallin
“Dokładnie nie pamiętam, kiedy zrodziła się myśl, żeby przestać jeść zwierzęta. To nie była 
decyzja “ot tak”. To była długa droga (dla mnie rok to szmat czasu), zanim zdecydowałem się na weganizm. Nie bardzo wiedziałem co jeść, jak przyrządzać posiłki. Więc szło to etapami: od ograniczenia mięsa, po wegetarianizm, aż do weganizmu. Pomógł mi w tym Facebook, a dokładnie profile prozwierzęce i VeganWorkout.org.PL. Minusem tego wszystkiego są migawki w mojej głowie filmów nagranych z ubojni, hodowli futer itp. To dla mnie bardzo trudne. Mimo to czuję się lepszym człowiekiem.” Łukasz Es
“Jestem weganinem, bo nie chcę tworzyć podziałów między zwierzętami do kochania i do jedzenia. Według mnie wszystkie zasługują na miłość, a w podjęciu ostatecznej decyzji o niekrzywdzeniu pomogło mi Stowarzyszenie Empatia” Hans Wlazkow
“Zrezygnowałam z mięsa 1 kwietnia 2014 r po obejrzeniu filmu znanego weganina, który obnaża traktowanie zwierząt w ubojniach! Płakałam po tym filmie z tydzień! To był wstrząs i wtedy ja i mąż powiedzieliśmy “dość”! Mąż jest wegetarianinem, ja obecnie weganką. Żałuję tylko, że tak późno. W domu mieszka z nami 6 psów, 4 koty, królik. Jesteśmy wolontariuszami i pomagamy bezdomnym psom, a na co dzień wychowujemy porzucone ludzkie dzieci.” Joanna Bienioszek-Popławska