Jak mysz pod miotłą

Czczone, nienawidzone, uznawane za dobrodziejstwo i przekleństwo. Myszy towarzyszą ludziom, odkąd zaczęli zajmować się uprawą roli, czyli od ponad 10 tys. lat. Dzisiaj coraz częściej jako przyjaciele, a nie wrogowie

W koreańskich wierzeniach duchy opiekuńcze mogły wcielać się w różne zwierzęta zamieszkujące gospodarstwo. Uważano, że zabicie myszy mogło sprowadzić na domowników nieszczęście. W innych łączono je z demonami, np. w wierzeniach słowiańskich zmora, półdemoniczna istota przybierająca postać kobiety o niezwykle długich nogach i przezroczystym ciele, nawiedzająca śpiących ludzi i wysysająca z nich krew, mogła zmieniać się w różne zwierzęta, między innymi w mysz.

• Lew i mysz

Myszy często pojawiają się w mitach, legendach, podaniach ludowych albo bajkach. Są w nich symbolem pracowitości, mądrości, sprawiedliwości. Któż nie zna legendy o Mysiej Wieży w Kruszwicy i złym królu Popielu, którego zjadły myszy, albo bajki Ezopa, w której mysz przegryza więzy krępujące lwa.

Mysz stała się także gwiazdą filmową. Wielką popularność zdobyli Miki jego przyjaciółka Minnie, sprytny Jerry wiecznie umykający kotu Tomowi, czy wreszcie Stuart Malutki.

Mysz uchodziła zawsze za ciche, nieśmiałe i przerażone zwierzątko stąd powiedzenie ?szara muszka? czy ?siedzieć jak mysz pod miotłą?.

Myszy rasowe pochodzą od dzikich myszy domowych. Przez wieki wyhodowano wiele odmian barwnych (jednolitych, np.: czarne, szampańskie, białe, kremowe; podpalanych – charakteryzujących się odmiennym kolorem grzbietu i brzucha, który jest prawie pomarańczowy i wiele innych), o różnej długości włosa (krótkim, długim, astrex) a nawet bezwłosych. Budowa współczesnych ras myszy bardzo różni się od budowy przodków. Charakteryzują się one wysmukłym ciałem, bardzo dużymi uszami, bardzo długim ogonem.. Każda mysz ma rodowód, który potwierdza jej pochodzenie.

• Azjatyckie początki

W Chinach, blisko 2000 lat temu, białe myszy były wykorzystywane do wróżb. W Japonii myszy zaczęto hodować 300 lat temu i uważano, że odpędzają one dzikich pobratymców. Zainteresowanie kolorowymi myszkami zaowocowało rozpoczęciem w VIII wieku planowej hodowli tych zwierząt. W ciągu kilkudziesięciu lat wyhodowano wiele odmian barwnych myszy. W połowie XIX wieku pierwsze myszy z japońskich hodowli trafiły do Europy. Znalazły miłośników na Wyspach Brytyjskich. Tam też powstał pierwszy klub zrzeszający hodowców myszy rasowych i w 1895 roku odbyła się pierwsza wystawa tych zwierząt. W USA pierwsze stowarzyszenia pojawiły się w połowie XX wieku. Do Polski myszy rasowe trafiły w 2002 roku i od tego czasu mają coraz więcej zwolenników.

• Siostra szczura

Mysz domowa podbiła cały świat dzięki swoim niezwykłym zdolnością adaptacyjnym. Należy do gryzoni, tak jak chomiki, szczury czy króliki. Cechą charakterystyczną tych zwierząt jest brak kłów i obecność ostrych, stale rosnących siekaczy, które ścierają się podczas zjadania twardych ziaren i oddzielania twardych części roślin. Dzięki dużym uszom, działającym jak anteny, mysz potrafi zlokalizować nawet najmniejszy szmer, a długi ogon ułatwia chwytanie równowagi podczas wspinaczki. Jednak najbardziej rozpoznawalną cechą myszy domowych jest zapach wydzieliny gruczołów wonnych umieszczonych w okolicy odbytu. Dzięki temu zapachowi myszy mogą rozpoznawać się i komunikować. Wydzielina gruczołów wonnych służy także do wyznaczania terytorium.

• Zanim adoptujesz

Zanim podejmiecie decyzje o adopcji myszki, spróbujcie odpowiedzieć sobie na kilka pytań:

1/ Czy wszyscy domownicy pragną hodować myszkę?
2/ Czy możecie poświęcić myszce wystarczająco dużo czasu?
3/ Czy jesteście w stanie wytrzymać nocne harce zwierzęcia?
4/ Czy inne zwierzęta w domu będą żyły w zgodzie z myszką?
5/ Czy możecie zapewnić gryzoniowi spokojne pomieszczenie?
6/ Czy zapach myszki nie będzie przeszkadzał ani Tobie, ani Twoim bliskim?

Trzeba również pamiętać, że zwierzęta te żyją krótko, przeciętnie 1,5 do 2 lat, choć zdarza się, ze nawet 3 lata.

• Dom dla myszy domowej

Mysz domowa nie jest dużym zwierzęciem, więc dla jej bezpieczeństwa lepiej trzymać ją w klatce. Nie oznacza to, że nie wolno brać jej na ręce i przytulać. Wręcz przeciwnie! Branie myszki na ręce, głaskanie jej i przytulanie sprzyja socjalizacji. Myszka oswojona jest nie tylko milsza, ale także łatwiejsza w utrzymaniu (gdy np. musimy zabrać ją do lekarza weterynarii).

Biorąc pod uwagę czasu, jaki będzie spędzać w klatce myszka, musisz wybrać jak najbardziej przestronną i oczywiście dobrze zabezpieczoną, aby zwierzątko się z niej nie wydostało. Warto też urozmaicić wnętrze klatki, umieszczając kołowrotki (tylko o obudowanych ścianach bocznych i tylnej, aby myszka nie uszkodziła sobie ogona), tunele (można kupić plastikowe lub wykorzystywać tekturowe tulejki ? te jednak będą gryzione przez myszki). Duży wybór klatek można znaleźć w internecie.

W klatce powinny znaleźć się osobne pojemniki na pokarm i wodę oraz domek, w którym myszka będzie mogła się schować. Klatka musi być wyścielona, a do tego najlepiej nadaje się granulowana ściółka drewniana. Należy unikać ściółek zapachowych, które tylko pobudzają myszki do intensywniejszego znakowania klatki wydzieliną zapachową (dotyczy to zwłaszcza samców). Ściółkę należy wymieniać przynajmniej raz w tygodniu i myć całą klatkę z wyposażeniem. Takie zabiegi zapobiegną chorobom skóry u myszy.

W jednej klatce można trzymać dwie lub nawet trzy samiczki, ale z samczykami może być problem. Zaleca się trzymanie samców w oddzielnych klatkach. Nie należy trzymać w jednej klatce samca i samicy, bo to zawsze kończy się sporą gromadką myszy. Ciąża u myszki trwa około 21-22 dni. Samiczka rodzi zwykle 2-6 młodych, ale nierzadko nawet 12. Już po 6 tygodniach młode osobniki mogą się rozmnażać. Jeśli więc nie planujesz hodowli, trzymaj samiczki i samce osobno.

• Je jak myszka

Ze względu na stale rosnące siekacze myszki muszą dostawać twardy pokarm (specjalny pokarm jest dostępny w sklepach zoologicznych), a poza tym świeże warzywa i owoce. Myszki uwielbiają ogryzać gałęzie; najlepiej nadają się gałęzie jabłoni.

Pokarm możemy podawać w małych dawkach każdego dnia lub w większych np. co drugi dzień. Myszki muszą mieć stały dostęp do wody, dlatego dobrze jest nauczyć myszkę picia wody z poidełka (uczą się tego bardzo szybko). Woda powinna być wymieniana najwyżej co drugi dzień, a najlepiej codziennie.

Jeśli zauważysz jakiekolwiek zmiany w zachowaniu myszki, stwierdzisz, że jest osowiała czy chudnie, natychmiast udaj się z nią do lekarza weterynarii.

Należy pamiętać, że myszka może być wspaniałym kompanem i pupilem, ale nigdy nie będzie dobrym prezentem.

Więcej informacji o adopcjach myszek: http://www.gryzonie.viva.org.pl/

Autor: Izabella Olejniczak