…i czego nie warto było wiedzieć. Fragment książki „Najlepszy przyjaciel psa. Historia nierozerwalnej więzi”, Wydawnictwo Dolnośląskie.
Rodzina Karola Darwina żartowała, że kochał on swoje psy bardziej niż kuzynów. Sam Darwin nigdy temu nie zaprzeczył. Zawsze domagał się wieści o pupilach, gdy przebywał poza domem. Mimo że zazwyczaj wiadomości były dobre, w lutym 1826 roku otrzymał od siostry list z tragicznymi nowinami. Darwin miał wtedy 17 lat i ku swemu nieszczęściu studiował medycynę w Edynburgu. Tęsknił za swoimi pupilami, szczególnie za towarzystwem terierki o imieniu Spark (Iskierka), którą nazywał „kochanym czarnym noskiem”. Siostra naukowca Marianne opiekowała się nią pod nieobecność brata. Pies uciekł i pomimo intensywnych poszukiwań nie udało się go odnaleźć przez dwa tygodnie.